Hero był naszym guru. Przywódcą stada, heroinowym królem. Pokochaliśmy go tak, jak kocha się własnego padre z krwi i kości. Bo był niczym ojciec: od początku prowadził nas za ręce – ślepych, niezdarnych, przestraszonych –[…]
– Niezła rzeźnia, Bronek, co? – trudno stwierdzić, czy milicjant z wydziału kryminalnego dosadnie skomentował rozczłonkowane ciało ofiary, czy też podsumował miejsce, w którym się właśnie znajdowali. Bo, zaiste, zakrwawione szczątki, które, sądząc po fartuchu,[…]
Delikatny, narastający szelest, niczym szum liści. Ktoś się w ciemności porusza, po kołdrzanym puchu sunie, niemal bez szumu tchnienia. Bez słów. Zbliża się. Dotykiem lekkim, jak nieśmiały uśmiech, obdarował jej szyję palcami swymi. I podbródek.[…]
