Czyż nie brzmi przewrotnie tytuł “Talibowie. Przekleństwo czy nadzieja Afganistanu?”. Kierując się powszechną (marną dość) wiedzą i medialnymi przekazami, odpowiedź na to pytanie jest tak oczywista, że dziwnym wydaje się fakt, iż ktokolwiek w ogóle takie pytanie zadaje. A zadaje je człowiek, który w Afganistanie spędził wiele lat, spory kawałek swojego życia, Piotr Łukasiewicz. Ostatni ambasador III RP w Afganistanie. A to może coś znaczyć…
…i znaczy wiele. Autor zna bowiem Afganistan nie tylko z książek i opowieści, ale i zna go osobiście. Miał on wszak kontakt z różnymi ludźmi i różnymi sytuacjami – społecznymi i politycznymi, stąd też w książce swej przytacza wiele realnych historii i anegdot. Prawdziwych, ponurych, pesymistycznych, brutalnych, choć niekiedy i zabawnych. I poprzez te historie objawia on czytelnikowi prawdę o Afganistanie, o jego przeszłości i współczesności, o żyjących tam ludziach oraz przede wszystkim o Talibach. O sprawach z nimi związanych. Łukasiewicz przekazuje szczerą prawdę, która w głowach wielu czytelników (zapewne u zdecydowanej większości) może wywołać mętlik i zmienić postrzeganie tej specyficznej grupy ludzi. Pozwoli zrozumieć ich sytuację, ich motywacje i ich dążenia. Pomimo, że w tym wszystkim jest również jakaś pierwotna brutalność. Występująca nie tylko u Talibów.
“Talibowie. Przekleństwo czy nadzieja Afganistanu?” Piotra Łukasiewicza to książka szczera, a poprzez to dość przewrotna. Z pewnością nie wpisuje się ona w szeroko prezentowany przekaz medialny. Pokazuje natomiast Afganistan i Talibów z bliska, bez filtra, jakim jest obiektyw kamery i opinia dziennikarza relacjonującego wydarzenia “z pierwszej ręki”. W tym przypadku to ręka Łukasiewicza jest bardziej “pierwsza”. Właśnie dlatego bardzo gorąco polecam tę książkę każdemu, kto chce lepiej poznać otaczający nas świat. Szczególnie ten odległy i brutalny, a umieszczony pod barwami Afganistanu.
Przeczytaj też:
Sprawdź inne recenzje książek (i filmów) dotyczących różnych rejonów świata – zobacz mapę recenzji.
