Inspektor Anders Knutas i dziennikarz Johan Berg powracają na kartach kolejnego tomu kryminalnej powieści Mari Jungstedt. A właściwie nie tyle oni, co zbrodnia powraca na szwedzką Gotlandię i przykuwa uwagę głównych bohaterów, a zarazem i czytelnika. To, co wydawało się smutnym wyjątkiem od reguły, powtarza się na tej złudnie spokojnej wyspie – morderstwo. A “Niewypowiedziany” zabójca bezkarnie chodzi na wolności…
Z pozoru wszystko wygląda jedynie na tragiczną w skutkach polibacyjną utarczkę dwóch pijanych ludzi. Bądź też… o brutalny rabunek, który wymknął się spod kontroli. Ofiara jest bowiem uzależniona, nie tylko od obstawiania wyścigów konnych, na których wreszcie udaje się wygrać niemałą sumkę, ale i od alkoholu. Jak to jednak w prawdziwym świecie bywa, tak i tu, początkowe informacje okazują się mieć dodatkowe dno i nie chodzi o dno kieliszka. I, tak właściwie, nie o jedno dno chodzi, lecz ich liczbę mnogą…
Sprawa morderstwa ciągnie się powoli, wszystko wymaga czasu, trafienia przez śledczych na odpowiednie tropy i znalezienia dowodów. Wyjścia na jaw niewygodnych faktów, które uwierają różnych ludzi, włącznie z lokalnymi prominentnymi osobowościami. Owszem, z morderstwem może nie mają oni nic do czynienia, ale jednocześnie za dużo powiedzieć o ofierze nie mogą, bo samym sobie by z różnych powodów zaszkodzili. A takie milczenie nie pomaga w pozyskaniu większej ilości informacji, które pomogłyby w stworzeniu możliwie najszerszego portretu ofiary i jej otoczenia. W stworzeniu narzędzia, które ułatwiłoby pracę policji. Na wszystko musi przyjść jednak czas.
W “Niewypowiedzianym” Mari Jungstedt przeplata się kilka wątków jednocześnie. Dochodzenie policyjne i dziennikarskie, romans owego dziennikarza z zamężną mieszkanką Gotlandii, ale i tajemnicze zniknięcie młodej dziewczyny. Główną osią fabuły jest oczywiście morderstwo, jednak z racji, że praca policji wymaga czasu (i niekiedy szczęścia), czytelnik zagłębia się mocniej i w inne wątki, które pozwalają nie tylko nieco odetchnąć, spowolnić tempo, ale i po prostu poczuć lepiej klimat Gotlandii. Wyspy spokojnej, na którą spadły niespodziewanie różne nieszczęścia.
Jeśli lubisz literaturę kryminalną, w której nie od razu poznasz i wskażesz zabójcę, to w “Niewypowiedzianym” znajdziesz towarzysza na wieczory z książką. Z książką, która mozolną, powolną pracę dochodzeniową łączy z wątkami obyczajowymi – jak to w życiu realnym zazwyczaj bywa. To po prostu książka bez nadmiernego koloryzowania i fałszywego podkręcania tempa akcji.
Przeczytaj też:
Książka ta jest kontynuacją serii, której pierwszy tom nosi tytuł „Niewidzialny”.
