Półwysep Bałkański to niezwykła część Europy pod wieloma względami. To przede wszystkim bardzo różnorodne terytorium. Różnorodne pod kątem kulturowym, religijnym, językowym, historycznym, przyrodniczym… pewnie można wymienić jeszcze wiele innych cech, które można przypisać do bałkańskiego tygla kulturowego (choć nie tylko kulturowego). Dziś Bałkany dzielą się na wiele mniejszych państw i państewek, każde z nich oferujące coś odmiennego, ale i zarazem każde z nich różnorodne samo w sobie. Dlatego podróż na Bałkany to jedna z najbardziej niezwykłych podróży, jaka może przydarzyć się każdemu z nas. Jeśli więc tylko nadarzy Ci się kiedykolwiek okazja, by wyruszyć w tę część południowej Europy – koniecznie skorzystaj z tej okazji i skosztuj lokalnej kuchni, zanurz się w tamtejszych miastach i miasteczkach, poznaj miejscową kulturę, zachwyć się nad bałkańskimi krajobrazami.
Ja na Bałkanach byłem wielokrotnie, bo jest to po prostu miejsce, do którego warto powracać. Zawsze jest po co. Zawsze znajdzie się coś nowego. Zawsze można odkryć Bałkany na nowo.
U stóp gór Galiczica na macedońsko-albańskim pograniczu, znajduje się jezioro ochrydzkie, kryjące w sobie znacznie więcej piękna, niż może nam się zdawać na pierwszy rzut oka. Niż może zdradzać niepozorna nazwa tego zbiornika wodnego. A[…]
Gdy patrzy się dziś na chorwacki Trogir, jakże przecież zachwycający swym pięknem, łatwo jest zapomnieć, jak bardzo burzliwa była historia tego regionu. Jak bardzo burzliwa potrafiła być przeszłość Bałkanów… Ale na szczęście również i budująca.[…]
Czyż to nie brzmi niczym nazwa zaczerpnięta z literatury fantasy – efemeryczne Miasto Światła? A jednocześnie jest to tak bardzo przyziemne miasto na skalistym wzgórzu… Ochryda jest właśnie takim połączeniem, tego co fantazyjne z tym,[…]
Nieprzypadkowo Dubrownik może przywodzić na myśl włoską Wenecję, charakteryzującą się podobną architekturą i wąskimi uliczkami zalanymi złotym słońcem… ale i o historii, z której Dubrownik może być równie dumny, jak ze swojej własnej dumna jest[…]
Niemal zapomniałem już, że byłem w Arnai, niewielkiej miejscowości na półwyspie Chalcydyckim (Χαλκιδική). I przyznam szczerze, że zupełnie nie mam pojęcia dlaczego. Przecież to bardzo ładna mieścinka, zagubiona gdzieś na zboczach masywu Cholomontas (Χολομών, Χολομώντας)[…]
Mówi się, że Rovinj to chorwackie Saint-Tropez. Niesłusznie jednak stawia się tę niewielką miejscowość, położoną na półwyspie Istria, w cieniu słynnego francuskiego kurortu. Bo Rovinj posiada własny, niepowtarzalny charakter i własne niepowtarzalne piękno. Jedyne więc,[…]
Jak dobrze, że jest już wrzesień. Bo skoro dziś, we wrześniu, ta świetlista kula ognia zawieszona wysoko na błękitnym i niemal bezchmurnym niebie rozgrzewa moje skronie do czerwoności, wyciskając z nich kolejne krople ciepłego potu,[…]
Gdzieś pośród odrapanych budynków Belgradu, pod adresem Krunska 51, znajduje się dość niepozorny budynek postawiony w 1927 roku według projektu Dragiša Brašovana. Niepozorny choćby z tego względu, że jego skromna fasada nie zdradza ani trochę,[…]
Šibenik. Historycy po dziś dzień dywagują nad etymologią tego wiekowego chorwackiego miasta położonego w środkowej Dalmacji. Czy pochodzi ono od palisady wykonanej z drewnianych belek (šibe)? Czy może jednak nawiązuje do Sibinicum pochodzącego z łaciny,[…]
Gorące promienie słońca zalewają niewielkie słoweńskie miasteczko o włoskim charakterze, leżące w północnej części wybrzeża Adriatyku. Od tego żaru miasto wręcz płonie. Może nie dosłownie, ale bez wątpienia rozgrzane powietrze sprawia, że człowiek czuje się[…]
Idę uważnie, krok po kroku, wąskim kamiennym traktem, wijącym się pomiędzy licznymi kramami, na których handlarze kupczą rozmaitymi precjozami i starociami. Idę ostrożnie – bo trakt jest nierówny i można skręcić sobie kostkę. Idę ostrożnie[…]
Atmosfera w pubie zdawała się być dość gęsta, pomimo że wewnątrz stosunkowo niewielkiego lokalu nie było nazbyt dużo ludzi. Właściwie: było w nim zaledwie kilka osób, w tym brytyjski właściciel tego przybytku i jego serbska[…]
– Jak tu gorąco – myślę sobie, idąc wzdłuż jednej z ulic czarnogórskiej Budvy. Do starówki, w której cieniu mam nadzieję się skryć, jest już niedaleko. Wystarczy przejść wzdłuż wybrzeża, do którego przycumowane są jachty[…]
Nie wiem jak dostać się do Starego Baru inaczej niż „na stopa”, ale doskonale pamiętam, że podróż z „lokalsami” z Budvy, przez Sutomore, aż do Baru, była niezwykłą przygodą. Nawet pomimo tego, że trudno było[…]
Belgrad, Białogród, Biały Gród… Kolejne brzmienia przeplatające się ze sobą i powracające niczym echo, przeźroczyste niczym zjawa. Niczym duch jednego z najbardziej wiekowych miast Starego Kontynentu. Historia tej siedziby ludzkiej, leżącej w miejscu, gdzie mieszają[…]
Droga z Belgradu do Nowego Sadu wiedzie przez winnice. Przez wiele winnic, ale i zarazem przez tę jedną konkretną. Jest to trasa, przez którą nie można podążać bez uśmiechu na twarzy, z trzeźwym umysłem i[…]
W mitycznej Tesalii, zamieszkiwanej przez prymitywne plemię centaurów, oprócz tych jakże osobliwych pół ludzi pół koni, ziemia „zrodziła” coś jeszcze. Coś znacznie bardziej zadziwiającego i zdumiewającego. Coś, co nosi miano Meteorów. Nie tych złowrogich meteorów[…]
Greckie Tesaloniki (Θεσσαλονίκη), w Polsce bardziej znane jako po prostu Saloniki, to miasto sięgające swymi korzeniami do odległych skrawków historii zwanych starożytnością. A dokładniej do skrawków datowanych na 315 rok p.n.e., kiedy to macedoński król[…]
Nie lubię popularnych ośrodków wypoczynkowych. Nie lubię ich, bo są ciasne i gwarne od nadmiaru turystów, jedzenie jest drogie i podejrzane jeśli chodzi o smak i pochodzenie, a i zwykle nie ma co tam robić[…]
Macedonia to kraj niewielki, ale jakże fascynujący. Nie powinno Cię zatem dziwić, że można snuć o nim wielogodzinne opowieści. Ale po co właściwie tego wszystkiego słuchać? Lepiej spakować walizki i samemu przekonać się jak dalece[…]
